اردیبهشت ۲۷، ۱۳۸۸

ریشه ها

ما جان چومیدهیم ، به زیر خاک میرویم
لیک او که زان برون شود، انگار جان دهد

۱ نظر:

pantea گفت...

نهد چو خرمی فصل را بطاق بلند
زپلکان چنار است نردبان بهار