سایه

چنار هرچه پیرتر،
سهم نورش بیشتر،
سایه اش گسترده تر

سهم چنار

آسمان سهمی بخشیده هرچنار را

توانم

تا توانم هست ، پس من میتوانم

چنلرز

میلرزی ومیدانی کین لرزش ایام،
حاصل زچناری نبود، جزقدح آب

در گذر

رهگذر در گذر از کنار چنار

چنان گذر که نرنجد خیال چنار

پاچنار

نرسد عمرآدمی به پای چنار
هزارفدیه قربان فدای چنار

گواه

گواه باش
همچون ابر،
بر عریانی درخت
درسوز زمستان

انتظار

زردی برگ ها را می نگریم ودر انتظارنوبت خود می مانیم ، بی سخنی

گلچنار

دانه ای وخاکی و آبی ،
و اینگونه است حماسه تکرار چنار

رسیدن

باید پوست انداخت، تا رسید

شاخه شاخه

زندگی صرفِ شاخه شاخه پریدن شد
عمرازشاخه ها بالا رفت

قطارِچنار

بدون توقف،
به هر شهروکشور،
رود باصلابت،
قطارِچنار

نقش بر آب

امروزنهالان همگی نقش برآبند

چنار و نهر وآفتاب

چناری و نهری و آفتابی

وزین سه بیشترچه می خواهی؟

گمشده

همهمه های شاخسار
گمشده ام در این حصار

اشک چنار

چنار ماهی ها را برگهای خشک اش پنداشت ، بر آب گریست

آهسته

چنارها آهسته میروند،
برخلاف ِ عمر ما

برقِ چنار

ای تیر چراغ ، فتنه از توست
من خاموشم ، این شبانه ازتوست

چو آید خلوتی حاصل

چو آید خلوتی حاصل
چنار و بازی نورش

غروب ِ خزان

غروب ِ خزان

بیرنگ

نه از نارم ، نه چون دارم
همان خوشتر ، که چنارم

چمن آرا چنار

چمن آرا چناربر طرف چمن
چنار آرا چمن بر طرف چنار

چناران

به ترتیب قد ، هر چناری کنارچناران

پشت در

پشت در غوغاست

چزار

ای دار که را سایه ندادی که شدی زار؟

دونار

دو دار و دو یار و دو نار
دوهمدل ، دوهمره ، چنار

رنگ

گهی سبز و گهی زرد و گهی سرخ
چوشادی و غم دلدار گلرخ

دیوار

دیوار چنار پشت دیوار

آخرین برگ

آخرین برگ ، محکمترین است،
سرسخت ترین است،
وعاشق ترین

چو یار

چو یار . . .
از در آید
دیده بوسی
چنار . . .
سایه سارت
چوب روسی

ناز

ای چنارا ، ما به عشق تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با کلاغان ناز کن با ما چرا